Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Njëherë e një kohë, një dijetar para se të vdiste hartoi një testament ku ndër të tjera shkruante: "Në zyrën time gjendet një arkë e madhe brenda së cilës kam mbyllur të gjithë pasurinë time. Përmbajtjen e saj e lë trashëgimi tek njeriu më i lumtur në botë". Pas vdekjes së tij, dhjetë mijë njerëz vërshuan drejt gjykatës për të dëshmuar se ishin më të lumt ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Nisi të ndjente mall për të gjitha mundësitë e humbura, për ato që shkelmoi, për ato që shmangu, akoma dhe për ato që nuk i rastisën... Ai i thoshte se të gjithë jetën e tij e kishte kaluar si i verbër, pa ndjerë ndonjëherë nëse ka apo jo bukuri. E kuptonte, se dhe ajo vetë jetoi si e tillë. Nuk shihte asgjë tjetër përveç një fytyre të ndriçuar nga një pr ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Dhimbja gjen mënyrën e vet për të të ndryshuar. Të bën ta shikosh jetën ndryshe dhe t'i vështrosh njerëzit që të rrethojnë drejt në sy! Disi kështu, ata që u ndeshën në jetë me shumë humbje, vdekje dhe rrjedhimisht me vetmi, padashur, u bënë më të duruar se ne. Të ndryshëm! E dinë mirë që veç çasti ka rëndësi, veç ai lindë lumturinë e pamatshme, por, dhe ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Daniel Boulanger Drita nuk vinte nga dritarja, ku shquheshin zogjtë që fluturonin dhe ndaleshin vetëm për një çast, mbi detin e pemëve të çmendura, as nga rruga e shtruar, ku mbretëronte paqja, një qetësi monumentale mbi mermerin e pastër bardhë e zi, as nga gota gjysmë e mbushur me verë të ëmbël, brenda së cilës shëmbëllenin mobiljet dhe një mizë fluturu ...

Shqipëroi: Lorena Stroka, Roehampton University, UK L. Fourouklas Kur gjendesha pranë teje e masja jetën me minuta... Doja të mësoja sa minuta, sa orë, sa ditë të lumtura jetova. Nuk ishin shumë! Dhe tani, ndërsa të flas për të gjitha këto, po e hedh jetën time në këmbët e tua... Falmë... se një zemër e lënduar jam dhe unë... Si të mos lëndohem kur të dua kaq shumë? Dua mjerimin e tanishëm dhe atë pakëz lum ...

TEKA ZEMRE © Lorena Stroka Dashuri moj dashuri, kush të ndjeu, tha, këtu rri! Stinë-trazuar si ngaherë, tekat zemrës veç ti ia di... Botuar në vëllimin poetik: KUDO DHE ASKUND, (2011) ...

MË MBAJ GJALLË... © Lorena Stroka Në shtratin e lëngimit, gruan thirri t’i thoshte dy fjalë, duart e saj puthiti vetes: “shhh”, i pëshpëriti, “mos qaj... nëse më do, siç thua, dorëzimit thuaji: “ndal. Mos e lër vdekjen të na mundë, brenda zemrës më mbaj gjallë...” Botuar në librin me poezi - KUDO DHE ASKUND, (2011) ...

Shqipëroi: Lorena Stroka, Roehampton University, UK Aesop Dikur dy shokë u nisën për një punë. Ndërsa ecnin nëpër pyll duke bërë muhabet, njërit prej tyre i ra në sy një send që shkëlqente mes barishteve. U përkul për të parë se çfarë ishte dhe ngriti një sëpatë fringo të re. - "Gjetëm një sëpatë", thirri i gëzuar shoku i tij. Ai që gjeti sëpatën, u trondit pak dhe tha: - "Të mos thuash gjetëm një sëpatë, p ...

Shqipëroi: Lorena Stroka, Roehampton University, UK Aesop Na ishte njëherë një fshatar që kishte një gomar, të cilin e përdorte për të bërë punë të ndryshme. Ngaqë ishte shumë i dobishëm për të, ndonjëherë i falte dhe vicklat që hidhte. Një ditë prej ditësh, fshatari i ngarkoi dy thasë me kripë, dhe u nisë për të shkuar në një fshat tjetër, për t'i shitur. Por për të arritur atje, duhej të kalonin përmes nj ...

Shqipëroi: Lorena Stroka, Roehampton University, UK Aesop Një herë e një kohë jetonte një vejushë pasanike bashkë me shërbëtoret e saj. Kishte shtëpi të madhe, ara të pafundme dhe ish aq punëtore sa porsa këndonte gjeli, ngrihej nga shtrati, zgjonte shërbëtoret dhe i zinin punët me rradhë. Pastronin shtëpinë, piqnin bukët, gatuanin, ushqenin pulat, nxirrnin cjapin dhe lopën në livadh për të kullotur, si dhe ...